Oto niektóre z najczęstszych schorzeń kolana:

Skręcenie więzadła (naderwanie lub zerwanie więzadła): Skręcenie kolana to uraz, w którym dochodzi do uszkodzenia jednego z głównych więzadeł, takich jak więzadło krzyżowe przednie (ACL), więzadło krzyżowe tylne (PCL), więzadło boczne (MCL lub LCL). Skręcenie może być wynikiem gwałtownego skręcenia kolana, np. podczas uprawiania sportu, i prowadzi do bólu, obrzęku, niestabilności oraz ograniczenia ruchomości.

Uszkodzenie łąkotki: Łąkotki to małe struktury międzykostne znajdujące się w stawie kolanowym, które pełnią funkcję amortyzującą i stabilizującą. Uszkodzenie łąkotki może wynikać z urazu, przeciążenia lub związane być z procesem starzenia. Objawy obejmują ból, trzeszczenie w stawie podczas ruchu oraz ograniczenie ruchomości.

Chondromalacja rzepki: Jest to stan, w którym chrząstka na powierzchni rzepki ulega uszkodzeniu, najczęściej z powodu nieprawidłowego położenia rzepki lub nieprawidłowych ruchów stawu kolanowego. Skutkuje to bólem, zwłaszcza przy wyproście kolana, oraz uczuciem zgrzytania lub przeskakiwania rzepki.

Zapalenie kaletki maziowej (bursitis): Jest to stan zapalny kaletki maziowej, który powstaje w odpowiedzi na urazy, przeciążenie lub infekcje. Zapalenie kaletki maziowej może prowadzić do bólu, obrzęku, ciepłoty w okolicach stawu oraz utrudnienia w ruchomości kolana.

Zwyrodnienie stawu kolanowego (artroza): Jest to schorzenie wynikające z postępującego zużycia chrząstki stawowej, najczęściej występującego u osób starszych. Objawy zwyrodnienia stawu kolanowego obejmują ból, sztywność, trzeszczenie, ograniczenie ruchomości i obrzęk.

Zapalenie ścięgna rzepki (tendinopatia rzepki): Jest to stan zapalny ścięgna, które przyczepia się do rzepki. Powoduje ból i dyskomfort w okolicach przedniej części kolana, szczególnie podczas aktywności fizycznej, takiej jak bieganie i skakanie.

Tendinopatia przywodziciela i odwodziciela: Uszkodzenie ścięgien przywodziciela i odwodziciela, które może być spowodowane przeciążeniem, prowadzi do bólu i dyskomfortu w bocznej i przyśrodkowej części kolana.

Warto podkreślić, że każde schorzenie kolana wymaga indywidualnej oceny

Rehabilitacja jest ważnym elementem leczenia schorzeń kolana. Dzięki odpowiednio dobranym ćwiczeniom i terapii fizykalnej, można zmniejszyć ból, zwiększyć zakres ruchu, poprawić siłę mięśni oraz przywrócić funkcję i stabilność kolana. Oto ogólne zasady fizjoterapii w schorzeniach kolana:

1. Ocena i diagnoza: Przeprowadza się dokładną ocenę biomechaniczno-funkcjonalną kolana, wykorzystując metody kliniczne, testy specjalne i badania obrazowe. Pozwala to na zrozumienie patomechanizmu schorzenia i wdrożenie odpowiedniego planu terapeutycznego.

2. Terapia manualna: Stosuje się techniki terapii manualnej, takie jak mobilizacje stawowe, techniki rozluźniające tkanek miękkich czy manipulacje, aby poprawić ruchomość stawu kolanowego i zminimalizować ból.

3. Ćwiczenia stabilizacyjne: Wykonywane są indywidualnie dobrane ćwiczenia wzmacniające mięśnie stabilizujące staw kolanowy, takie jak mięśnie czworogłowe uda, mięśnie przywodziciele, odwodziciele i mięśnie pośladkowe. Wzmacnianie tych mięśni poprawia stabilność i kontrolę ruchu stawu.

4. Propriocepcja: Wprowadza się ćwiczenia propriocepcyjne, które poprawiają neuromuskularną kontrolę stawu kolanowego, zwiększając reakcje odruchowe
i minimalizując ryzyko niestabilności.

5. Terapia funkcjonalna: Wykonywane są ćwiczenia, które odzwierciedlają rzeczywiste codzienne aktywności, w celu przywrócenia pełnej funkcji kolana podczas wykonywania tych czynności.

6. Fizykoterapia: W zależności od stanu pacjenta, stosuje się różne zabiegi fizykoterapeutyczne, takie jak elektroterapia (AMF, TENS, Els, UR, DD itd.), ultradźwięki, laseroterapia czy krioterapia, aby zmniejszyć obrzęk i ból.

7. Edukacja pacjenta: Udziela się informacji na temat bezpiecznych wzorców ruchowych, prewencji urazów oraz samoopieki w celu optymalizacji wyników terapeutycznych.

Fizjoterapia w schorzeniach kolana opiera się na zrozumieniu biomechaniki stawu i specyfice patologii. Indywidualnie dostosowany plan terapeutyczny pozwala na poprawę funkcji stawu kolanowego, zmniejszenie bólu oraz przywrócenie pełnej aktywności, niezależnie od zastosowanej formy leczenia.